Poetin tijdens een militaire parade dit weekend in Severomorsk. © getty.
Hij is een paria voor het Westen, maar de onbetwiste leider in Rusland: de ongrijpbare Vladimir Poetin. Het Amerikaanse tijdschrift Newsweek zocht 3 jaar lang naar de man achter de icoon. Het resultaat is een verbluffende inkijk in de dagelijkse routine van de president. 'Hij gedraagt zich alsof hij gemaakt is van brons, niets of niemand kan hem raken.'
President Poetin staat laat op. Pas iets na 12 uur neemt hij zijn ontbijt. Hij begint heel eenvoudig - altijd magere kaas - maar het warme gedeelte is ruimer: omelet en soms havermoutpap. Hij houdt van kwarteleitjes, drinkt vruchtensap. Het voedsel is steevast vers, regelmatig uit mandjes met zijn favoriete ingrediënten. Die komen direct van de landbouwgronden van patriarch Kirill, de hoogste religieuze leider. Daarna wordt koffie opgediend.
De eerste twee uur van de middag brengt hij zwemmend door, terwijl de al ontboden hovelingen wachten. Hij draagt een zwembril en crawlt in een stevig tempo. De president houdt van die momenten alleen. Volgens zijn politieke adviseurs wordt veel van het Russische beleid dan en daar bepaald.
De hovelingen grappen, lummelen en kruisen de benen in de gelakte houten wachtkamers. Hij zoekt ze zelden snel op. Ze zeggen dat drie, misschien vier uur de normale wachttijd is voor een minister. Hij houdt ervan wat tijd in de fitnesszaal door te brengen, met het Russische nieuws op tv. Hij geniet er meer van de gewichten dan van de hometrainers.
Hij neemt de tijd met een koud en een warm bad. Dan kleedt de president zich aan. Hij verkiest op maat gemaakte pakken in conservatieve kleuren. Zijn dassen zijn meestal sober.
Vervolgens is het tijd voor de macht. In de vroege namiddag leest Poetin nota's, meestal aan zijn zware houten bureau. De president gebruikt alleen de veiligste technologieën: rode mappen met papieren documenten en vaste telefoons uit het Sovjettijdperk.
De werkdag begint met het lezen van drie dikke, in leder gebonden mappen. De eerste: het binnenlandrapport, opgesteld door de FSB, zijn binnenlandse inlichtingendienst. De tweede: het buitenlandrapport, opgesteld door de SVR, de buitenlandse inlichtingendienst. De derde: het rapport over het hof, opgesteld door de FSO, zijn persoonlijk veiligheidskorps.
Roddelrubrieken
Hij is geobsedeerd door informatie. De dikste mappen die hij opvraagt, bevatten geen inlichtingenrapporten maar persknipsels. Om te beginnen duikt hij in de oogst van de Russische pers. De belangrijkste publicaties eerst: gezagsgetrouwe nationale tabloids zoals Komsomolskaja Pravda en Moskovsky Komsomolets. Die tellen het meest, met hun miljoenen lezers. Hun koppen, hun roddelrubrieken, hun reactie op de laatste Siberische treinramp hebben effect op het gemoed van de arbeiders.
Dan richt hij zich op de Russische kwaliteitspers, de licht gecensureerde kranten Vedomosti en Kommersant die het Kremlin volgen met roddel, columnisten en analyses. Hij leest volgens zijn hovelingen met veel smaak de regelmatige columns over de president van Andrej Kolesnikov in de Kommersant.
Daarna komen de minst belangrijke mappen: de buitenlandse pers. Die knipselmap wordt samengesteld door de presidentiële administratie en het ministerie van Buitenlandse Zaken. De departementen schermen hem niet af voor het slechte nieuws. Ze maken graag een punt: de president moet weten hoe hard die buitenlanders hem demoniseren. Maar om hem te behagen, voegen ze plichtsgetrouw ook originele artikelen in het Duits toe, de taal die hij goed beheerst dankzij zijn tijd als KGB-agent in Dresden.
In de gaten houden
Nog steeds wachten de hovelingen aan de deur. Hij houdt ervan hen op een scherm in het oog te houden terwijl ze roddelen en kronkelen van verveling, of met hun elektronische apparatuur spelen.
De president gebruikt internet zelden. Hij vindt de schermen binnen schermen verwarrend. Maar af en toe tonen adviseurs hem satirische filmpjes op internet: hij moet weten dat ze met hem spotten.
Zijn leven is ceremonieel geworden: een eindeloze processie door vergulde zalen. Zijn routine is opgesplitst in duizenden stukjes van 15 minuten - maanden, zo niet jaren vooraf gepland. Meestal zijn de vergaderingen zinloos. Sommigen komen hem eer betuigen: ontvangst van de kroonprins van Bahrein, een bronzen medaille voor de 'Arbeidershelden van Oedmoert', mededelingen van de nieuwste promoties in het management van de federale ruimtevaartindustrie.
Residentie
Hij woont niet in Moskou. Hij houdt niet van de stad: het verkeer, de vervuiling, de mensenmassa. De president heeft het paleis van Novo-Ogarjovo gekozen als residentie. Daar voelt hij zich thuis, in het westen van de stad, ver weg van de rode muren, de megagebouwen en de megashoppingcenters. Het is 24 kilometer rijden van het paleis naar het kasteel. De weg wordt gesloten en ontdaan van verkeer als de president zich verplaatst. Hij kan zo in minder dan 25 minuten het Kremlin bereiken, ook als Moskou volledig vastzit.
Maar hij vindt het irritant zich te verplaatsen, hij gaat niet graag naar het Kremlin. Liever werkt hij op zijn landgoed. Sinds 2012 beperkt hij zijn vergaderingen in Moskou tot een strikt minimum: overleg met onderdanen die overdonderd moeten worden, of formele ontmoetingen die nu eenmaal behoefte hebben aan magistrale hallen met kristallen kroonluchters en spiegels zo hoog als berkenbomen.
De president is druk bezig, ook op zaterdag en zondag. In de weekends is zijn schema wel losser, met soms studiesessies in de namiddag. Meestal zijn dat Engelse lessen. Zijn leraar helpt hem moeilijke woorden te onthouden door samen liedjes te zingen. Naar verluidt bidt hij wel eens op zondag of gaat hij te biecht, ook al leeft hij niet als een christen.
© afp.
