zondag 21 oktober 2012

Vrouwen overleefden uren in luchtbel gekantelde boot

Een toeristische walvistocht in de Hout Baai van Kaapstad werd vorige week een heuse nachtmerrie, toen het bootje kapseisde. Voor twee opvarenden kwam alle hulp te laat, maar drie vrouwen overleefden als bij wonder de schipbreuk. In The Mail on sunday vertelt een van hen, Bronwen Armstrong, met haar verloofde hoe de vrouwen overleefden.


De Welshe Lynette Hartman (55) zat samen met de Zuid-Afrikaanse vrouwen Bronwen Armstrong en Anna-Marie Wever urenlang gevangen onder het gekantelde schip, samen met Peter Hyett, een gepensioneerde piloot van de Britse luchtmacht. Bronwen Armstrong vertelt dat de vrouwen dankzij een luchtbel overleefden, maar dat Peter Hyett bewusteloos raakte en stierf: 'Na een tijdje moest ik zijn hand laten wegglijden. Daarna wachtten we alledrie tot we zelf zouden sterven.'

Voor Lynette Hartman was de walvissen en zeehonden zien in de Hout Baai van Kaapstad het hoogtepunt van haar vakantie. Deze once-in-a-lifetime belevenis samen met haar man Colin en haar zoon Matthew (27) moest de perfecte manier worden om haar pensioen te vieren. Helaas werd de droom een catastrofe toen de Miroshga, de kleine walvisboot, kapseisde. Hartman beseft dat het een mirakel is dat ze de schipbreuk overleefde. Terwijl haar man en zoon al snel gered konden worden, zat de ex-kantoorbediende in de scheepsromp samen met nog twee andere vrouwen en een gewezen RAF-piloot gevangen na de ramp. Dankzij een luchtbel overleefden ze meer dan drie uur, temidden van de ijskoude zee waar het op die plaats krioelt van (witte) haaien.

Toch konden ze alleen maar lijdzaam toezien hoe de 64-jarige Peter Hyett het bewustzijn verloor en weggleed in het ijskoude water. Samen met bemanningslid John Roberts was hij het tweede dodelijke slachtoffer. 'Hij stierf voor mijn ogen. Nadat hij weggleed, dacht ik dat ik zelf ging sterven. Ik dacht dat het nog maar een kwestie van tijd was voor we zelf dood waren', zegt Bronwen Armstrong.


39 paagiers
De Mirosha was met 39 passagiers op weg naar Duiker Eiland, een klein rotsachtig eilandje zo'n vier kilometer voor de kust van Hout Baai en de thuishaven van een kolonie zeehonden. Onderweg hoopten ze ook walvissen te spotten. Op de terugtocht liep het grondig mis. 'Een van motoren liet het afweten', zegt Caspar Kruger (40), de verloofde van Bronwen Armstrong. 'De kapitein stuurde de boeg van de boot in de golven zodat de bemanning naar de achterzijde kon gaan om de motor te herstellen. Maar de boot begon te spinnen en een enorme golf sloeg aan boord. De tweede motor liet het afweten en een tweede grote golf landde boven op ons. Dan begon de vierkoppige bemanning reddingsvesten uit te delen.'







"De boot maakte razendsnel water en de passagiers waren in paniek aan het huilen en roepen', vertelt Bronwen Armstrong. 'Een grotere boot schoot ter hulp en enkele passagiers sprongen van de boot af. Daardoor deed een nieuwe grote golf onze boot kapseizen. Toen ontstond er pas echt paniek. Samen met een twintigtal anderen zat ik klem in de romp van de omgeslagen boot. Het was pikdonker. De boot begon te zinken en door wrakstukken kregen we almaar minder plaats in de scheepsromp. Door onze reddingsvesten was uit de romp weg proberen te zwemmen ook onmogelijk.'

10 graden
Het water was amper 10 graden en in open water zouden ze het slechts een uurtje hebben volgehouden. 'Ik herinner me dat ik mijn ogen sloot en toen ik ze weer opendeed, merkte ik dat we nog maar met zijn vieren waren. De rest was onder water gesleurd door wrakstukken: de Britse dame, een oudere Zuid-Afrikaanse dame, ikzelf en de man die later zou sterven.'

Het was de Zuid-Afrikaanse Anna-Marie Wever, bijna 70 jaar, die de luchtbel opmerkte. 'Er was een kleine plek, een soort kast waar de reddingsvesten bijgehouden werden en daar zat een luchtbel. In het ijskoude water slaagde ik erin naar daar te zwemmen. De Britse dame was in paniek en riep de hele tijd om hulp. Ik hield haar arm zo stevig vast dat ze zei dat het pijn deed. Met een oude houder van een aerosol bleven we maar op de romp bonken in de hoop dat mensen ons zouden horen.'

1,5 uur extra
Uiteindelijk hoorden de reddingsdiensten dat geklop en twee uur na de ramp werd Bronwen als eerste gered. Het duurde nog anderhalf uur eer Lynette en Anna-Marie vanonder de boot gehaald konden worden. Redders moesten hen overtuigen om de reddingsvesten uit te doen zodat ze naar beneden konden zwemmen, weg van de romp. Lynette werd behandeld voor onderkoeling en tijdelijke blindheid door de dieseldampen van de boot. Ze kan nu weer normaal zien.

Bron

Geen opmerkingen:

Een reactie posten