Kim kan staan, met dank aan haar viool

Kim Spierenburg, met achter haar de rolstoel © Rink Hof.

Conservatoriumstudente Kim Spierenburg (20) belandde als kind in een rolstoel. Haar viool sleepte haar erdoorheen. Ze doet volgende week haar verhaal tijdens de Big Improvement Day in de Amsterdamse RAI.


'Als ik de trillingen door mijn huid voel gaan, merk ik dat de pijn minder wordt.' Ze mocht naar het conservatorium in Amsterdam, waar ze per se wilde studeren bij een docent die haar verplichtte staand op te treden. Ze oefende en oefende en 2 jaar later, in 2011, stond ze op uit haar rolstoel en sindsdien kan ze kleine stukjes lopen. Volgende week praat ze over haar leven tijdens de Big Improvement Day in de RAI.

Hoe ben je ziek geworden?
'Ik was een energiek kind, tot ik Pfeiffer kreeg. Ineens moest ik elke week naar het ziekenhuis. Dat was heel moeilijk. Ik kon niet meer meedoen met de andere kinderen. Ik kreeg een auto-immuunziekte: systemische lupus erythematodes, SLE. Iedereen heeft een leger nodig om gezond te blijven, dat is je immuunsysteem. Mijn leger werkt niet goed, omdat het onderling vecht of het laat het volledig afweten. Zo ontstaan er ontstekingen door mijn hele lichaam, wat ontzettend veel energie kost.'

Je hebt het gymnasium op je 17de afgerond en je mocht vanaf je 12de meedoen met de jongtalentklas van het conservatorium. Hoe kan dat?
'Iedereen heeft altijd tegen me gezegd dat ik iets niet kon, maar als ze dat zeiden, kreeg ik alleen maar meer kracht om het toch voor elkaar te krijgen. Zo is het met alles gegaan. Ik kon maar 40 procent aanwezig zijn op school, voor de rest lag ik thuis in bed te leren en speelde ik viool. Leren was voor mij ook een manier om niet bezig te zijn met pijn.'

Ondanks dat heb je jezelf weer opnieuw leren lopen.
'Toen ik naar het conservatorium ging, wilde ik graag les van Coosje Wijzenbeek. Zij is docent en oprichter van Fancy Fiddlers, een strijkersensemble dat bestaat uit jonge talenten. Van haar mocht ik niet met hen optreden totdat ik kon staan. Doordat ik vroeger heb paardgereden, heb ik mijn beenspieren beetje bij beetje ontwikkeld. Daardoor kan ik nu mijn grens steeds iets verder oprekken. Maar het was absoluut niet gemakkelijk. Elke week ging ik huilend de klas uit.'

Hoe is het je dan toch gelukt?
'Voor een groot gedeelte heb ik het op wilskracht gedaan. Uiteindelijk heb ik voor het eerst echt staand opgetreden in de zomer van 2011, tijdens het Peter de Grotefestival in Groningen. Coosje is me toen om de hals gevlogen.'

En nu ga je op de Big Improvement Day, tussen Ali B. en Marc de Hond, aan het grote publiek je verhaal vertellen. Waarom?
'Eerst zag ik mijn ziekte als een zwakte. Daarom vond ik het heel moeilijk om erover te praten en te zeggen dat ik pijn had. Terwijl ik nu denk dat het ook mijn kracht is. Ik wil dat mensen weten dat ik niet mijn ziekte ben, maar gewoon Kim. Ik vind het belangrijk om te vertellen dat als je pech hebt in je leven, zoals ik, dat niet het einde hoeft te betekenen. Ik heb grote dromen en doelen. Uiteindelijk kun je meer dan je denkt.'

Kim Spierenburg treedt dinsdag tijdens de Big Improvement Day vanaf 13.15 uur op in de RAI.




Bron