Crème uit 1950 effectief tegen huidkanker

Een crème uit 1950 tegen de meest voorkomende vorm van huidkanker kan de zorg miljoenen besparen. Uit recent onderzoek blijkt het oude middel net zo effectief te zijn als de moderne technologie en goedkoper.

In het tijdschrift The Lancet Oncology publiceert Maastricht UMC+ dermatologe in opleiding Aimée Arits de resultaten. Jaarlijks komen er in Nederland naar schatting maar liefst 45.000 nieuwe gevallen van huidkanker bij. In 85 procent van de gevallen gaat het om een basaalcelcarcinoom.

Behandelmethodes
Een basaalcelcarcinoom ontstaat voornamelijk door blootstelling aan zonlicht en de vlekjes of bultjes zijn eenvoudig te herkennen. Gelukkig is dit type kanker goed te behandelen en treedt er in bijna 100 procent van de patiënten genezing op. In veel gevallen is een operatie noodzakelijk.

Een basaalcelcarcinoom dat oppervlakkig groeit kan echter ook op andere manieren worden behandeld. Meestal gebeurt dat in het ziekenhuis met moderne fotodynamische therapie.





Arits vergeleek de fotodynamische therapie met twee alternatieve crèmes die de patiënt thuis zelf kan aanbrengen: imiquimod (Aldara®) en 5-fluorouracil (Efudix®). De eerste zet het eigen immuunsysteem aan het werk, de ander valt onder chemotherapie en kwam in 1950 al op de markt.

Miljoenenbesparing
Uit analyse bij 600 patiënten bleken beide crèmes net zo effectief te zijn als fotodynamische therapie. En goedkoper. In totaal komt dat neer op een kostenbesparing van enkele miljoenen euro's in Nederland in het geval fotodynamische therapie vervangen zou worden door de crèmes. Bijkomend voordeel: de patiënt hoeft niet meer veelvuldig naar het ziekenhuis te komen.

Arits: 'Niet alleen binnen de dermatologie kunnen we door kritisch te zijn kosten besparen; binnen elk medisch specialisme kunnen er op deze manier kosten bespaard worden. Zogenaamde 'verouderde' behandelmethoden zijn niet altijd minder effectief dan de modernere, meer gepromote middelen, die vaak veel duurder zijn.'

Dit artikel is tot stand gekomen i.s.m. GezondheidsNet

Bron