© NASA.Marsmannetjes bestaan echt! Althans, ufojager Scott C. Waring twijfelt niet meer sinds hij maandag een ruimteschip meent te hebben gespot op een foto die Marsverkenner Curiosity heeft doorgestuurd.
Waring van de websiteufosightingsdaily.com schat dat het vaartuig een doorsnede van 2,5 tot 3 meter heeft. Op basis van zijn ervaring vermoedt hij dat het schip ruimte biedt aan twintig tot veertig buitenaardse wezens.
Er is maar een foto van het ruimteschip, maar Waring verwacht dat er meer komen. ,,Curiosity maakt doorgaans veel foto's van elk gebied, misschien maakt hij er nog meer."
Waarschijnlijk gaat het om een rotsformatie. Een verklaring waarom men er een ruimteschip in herkent is mogelijk te verklaren uit het psychologische fenomeen pareidolia, waarbij een illusie of vage waarneming door de hersens wordt geïnterpreteerd als een duidelijke vorm (zie kader).
Sommigen zien in het object de Imperial Star Destroyer uit Star Wars. Een paar weken geleden hield de vermoedelijke ontdekking van eenrondborstige vrouw met paraplu op Mars de gemoederen flink bezig.
Pareidolie
Hoe komt het dat wij soms mensen of gezichten herkennen in alledaagse voorwerpen? De reden voor dit psychologische verschijnsel dat pareidolie wordt genoemd, ligt er waarschijnlijk in dat de hersenen behoefte hebben om verbanden tussen gegevens te leggen, ook als deze er eigenlijk niet zijn. Hierbij moet vooral gedacht worden aan het herkennen van patronen die op gevaar kunnen wijzen, zoals het silhouet van een roofdier.
Bekende voorbeelden van pareidolie zijn het zien van gezichten of dieren in de wolken of het zien van het mannetje in de maan.
Bij psychologisch onderzoek werd vroeger gebruikgemaakt van de inmiddels verouderde Rorschachtest, waarbij iemand herkenbare patronen ziet in willekeurig gevormde inktvlekken.
Hoe komt het dat wij soms mensen of gezichten herkennen in alledaagse voorwerpen? De reden voor dit psychologische verschijnsel dat pareidolie wordt genoemd, ligt er waarschijnlijk in dat de hersenen behoefte hebben om verbanden tussen gegevens te leggen, ook als deze er eigenlijk niet zijn. Hierbij moet vooral gedacht worden aan het herkennen van patronen die op gevaar kunnen wijzen, zoals het silhouet van een roofdier.
Bekende voorbeelden van pareidolie zijn het zien van gezichten of dieren in de wolken of het zien van het mannetje in de maan.
Bij psychologisch onderzoek werd vroeger gebruikgemaakt van de inmiddels verouderde Rorschachtest, waarbij iemand herkenbare patronen ziet in willekeurig gevormde inktvlekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten