The List - over de duizenden mensen die door de VS werden achtergelaten in Irak

Er staan meer dan 3000 namen op de lijst van Kirk Johnson. 3000 Irakezen die voor de Amerikanen hebben gewerkt als vertaler of adviseur, op wie nu op gejaagd wordt door al-Qaida of lokale milities omdat ze 'verraders' zouden zijn. Zo kreeg een van hen vorige week over de post een injectiespuit vol met gif opgestuurd. Er zat een briefje bij, waarin stond dat hij zichzelf hier beter mee kon injecteren, voordat de afzenders het zouden komen doen.

De documentaire The List, die deze week op het Tribeca Filmfestival in Toronto is te zien, vertelt het verhaal van de man die probeert om deze Irakezen naar de Verenigde Staten te krijgen.

Kirk Johnson werkte in 2005 zelf in Irak, voor de hulporganisatie USAID. Nadat hij terug was in de Verenigde Staten, kreeg hij bericht van een tolk waar hij mee gewerkt had. Deze had een afgesneden hondenkop op zijn stoep gevonden, en een briefje waarop stond dat zijn hoofd de volgende zou zijn. Een buurman had de tolk gezien toen hij de Greenzone verliet (het zwaarbewaakte gebied in Bagdad waar de Amerikanen zich verschansten), nu zat een lokale militie achter hem aan.

Gevlucht
De tolk en zijn vrouw wilden zo snel mogelijk uit Irak vertrekken, maar de Verenigde Staten verleenden hem niet zomaar een visum. Het hele proces zou jaren kunnen duren, en die tijd had de man niet. Hij ontvluchtte Irak met zijn vrouw, en een geschokte Johnson schreef een essay voor de Amerikaanse krant de Los Angeles Times, waarin hij stelde dat de VS de morele plicht hebben om Irakezen te helpen die gevaar lopen, omdat ze de Amerikanen hebben geholpen.






Hierop werd Johnson overspoeld door berichten van Irakezen die eenzelfde verhaal hadden als zijn eigen oude tolk. Hij noteerde de namen, besloot het gevecht aan te gaan om deze mensen zo snel mogelijk naar de Verenigde Staten te krijgen en zocht advocaten die pro bono voor hem wilden werken.

Hoge Prijs
The List was geboren, en sindsdien heeft Johnson 1500 Irakezen geholpen. Dat ging niet gemakkelijk. In de documentaire wordt Johnson geportretteerd als een held, maar het is ook duidelijk dat hij er zelf een hoge prijs voor betaald.

Er is een scene, waarin Johnson zijn hoofd vol ongeloof laat hangen terwijl hij naar de website No Buddy Left Behind kijkt - van een organisatie die honden uit Irak redt. De dieren waren meestal met een paar weken in de VS, terwijl de meeste Irakezen op zijn lijst, jarenlang moeten vechten om eindelijk veilig te zijn.

Bron