Vegetatieve patiënt communiceert en laat weten dat hij geen pijn heeft (video)

Een Canadese man, waarvan werd aangenomen dat hij al meer dan tien jaar in vegetatieve status leefde, heeft zijn artsen laten weten dat hij geen pijn heeft, zo meldt de BBC. Het is voor het eerst in de geschiedenis dat iemand met dergelijke zware hersenbeschadiging na zo'n lange tijd weer kan communiceren met de buitenwereld.

De 39-jarige Scott Routley, die twaalf jaar geleden een auto-ongeluk kreeg en daar ernstig hersenletsel aan overhield, werd vragen gesteld terwijl zijn hersenen werden gescand in een fMRI-machine. Patiënten in vegetatieve status hebben een lichaam dat gewoon functioneert, alleen reageren hun hersenen nergens op. Het is de ergste graad van functioneel hersenlijden. Mensen in vegetatieve status bevinden zich niet in een coma. Ze zien er wakker uit, omdat ze overdag gewoon hun ogen open hebben, maar ze hebben geen waarneming van zichzelf of de buitenwereld.

Artsen noemen de gebeurtenis revolutionair. De Belgische comaspecialist Steven Laureys heeft echter al eerder gecommuniceerd via een MRI-scanner met comapatiënten. Laureys stelt de patiënt vragen die met ja of nee beantwoord kunnen worden. Wanneer de patiënt ja wil zeggen, moeten ze aan bijvoorbeeld iets ruimtelijks denken, zodat er een ander hersengebied oplicht dan wanneer ze nee willen zeggen.







Bewuste geest
Volgens Routleys arts, de Britse neurowetenschapper Adrian Owen, verkeert Scott dus duidelijk niet in
vegetatieve status. "Scott heeft laten zien dat hij een bewuste, denkende geest heeft. We hebben zijn hersenen meerdere keren gescand en hij laat duidelijk blijken dat hij de vragen wil beantwoorden. Volgens mij weet hij wie hij is en waar hij is", vertelt de wetenschapper aan BBC.

De artsen hebben jaren geprobeerd een vegetatieve patiënt vragen te kunnen stellen. "Hiermee kunnen we in de toekomst het leven van de patiënt aangenamer maken, zoals de tijden waarop ze gevoed en gewassen worden."

De ouders van Routley waren er altijd al van overtuigd dat hun zoon bij bewustzijn was en dat hij kon communiceren door zijn duim op te steken of door zijn ogen te verplaatsen. Dit werd echter nooit geaccepteerd door de medische staf.

Bron