Aokigahara is een populair bos in Japan. Niet zozeer bij toeristen, maar vooral bij mensen die zelfmoord willen plegen. Tussen de dichte vegetatie kan men voorgoed verdwijnen. Jaarlijks ruimt de Japanse overheid er een honderdtal lijken op, maar vermoedelijk worden veel lichamen nooit meer gevonden.
Niemand weet waarom zoveel mensen zelfmoord plegen in het bos. Vermoedelijk lag een roman die zich hier afspeelde aan de basis van deze morbide trend. Azusa Hayano onderzoekt het fenomeen al dertig jaar, maar ook hij heeft er geen verklaring voor. Zelf heeft hij in twintig jaar tijd al meer dan honderd lijken gevonden. Af en toe treft hij ook iemand aan voor wie het nog niet te laat is. Soms vindt hij op bomen aanwijzingen die duidelijk maken wat er door het hoofd van zelfmoordenaars spookt. Al lang probeert hij te begrijpen wat men het bos in drijft en daarom nam hij een filmploeg mee om de lugubere ontdekkingen vast te leggen.
Bord met waarschuwing
Een auto staat al maanden aan de rand van het bos, een wegenkaart ligt open op de stoel. 'Ik veronderstel dat de bestuurder van de wagen hier het bos is in gegaan en nooit meer is teruggekeerd.' Iets verderop staat een bord dat mogelijke zelfmoordenaars oproept na te denken over hun plannen. 'Uw leven is een kostbaar geschenk van uw ouders. Denk aan uw ouders, broers, zussen en kinderen. Blijf er niet alleen mee zitten! Praat over uw problemen!' Wie dit bord negeert, wordt meestal niet meer teruggezien. En toch zijn er wel degelijk mensen die door deze waarschuwing van gedachten veranderen en omkeren.
Sporen
Soms komt Hayano sporen tegen die onzekere bezoekers hebben achtergelaten. Zo zouden ze de weg terugvinden wanneer ze besluiten om geen zelfmoord te plegen. 'In de meeste gevallen moet je gewoon die sporen volgen om iets te vinden', zegt hij. 'Of je vind een lijk of sporen die bewijzen dat er iemand geweest is.' Zo trof hij eens enkele lege tenten aan. Zonder lijk weliswaar, maar een pop die aan een boom genageld werd, toont aan dat er snode plannen gesmeed werden.
Aan het eind van de documentaire is te zien hoe Hayano een skelet ontdekt met kleren en schoenen. Zelfs hij is nog steeds geschokt na zo'n lugubere ontdekking. Zelfmoord is helaas een belangrijk probleem in Japan. Ooit was het voor de Samoerai een erezaak, maar vandaag is het een teken van sociaal isolement in de moderne wereld. Volgens Hayano heeft het internet dit probleem alleen maar vergroot. 'Ik vind er niks heroïsch aan om zelfmoord te plegen', besluit hij.
Bron
Geen opmerkingen:
Een reactie posten