Er kunnen nog veel meer bewoonbare planeten zijn dan we tot nu toe hebben gedacht, suggereren nieuwe computermodellen. Wetenschappers hebben deze modellen ontwikkeld om planeten te kunnen identificeren in verre zonnestelsels die in staat zijn leven te ondersteunen.
Voorheen werd de bewoonbaarheid van planeten gebaseerd op de waarschijnlijke aanwezigheid van oppervlaktewater. Maar dit nieuwe computermodel kan planeten identificeren waar ondergronds water vloeibaar wordt gehouden door planetaire warmte.
Planeten die te dicht bij hun zon zijn, verliezen hun oppervlaktewater door verdamping. Het oppervlaktewater van planeten die zich in de verder afgelegen ijskoude uithoeken van hun zonnestelsel bevinden, verandert in ijs.
Sean McMahon, promovendus van de Aberdeen Universiteit, legde uit: 'Het leven 'zoals we het kennen' vereist vloeibaar water. Traditioneel worden planeten 'bewoonbaar' beschouwd als ze zich in de 'Goudlokjeszone' bevinden. Ze moeten niet te dicht en niet te ver weg bij hun zon zijn om vloeibaar water te houden.'
De wetenschappers denken nu dat die 'Goudlokjestheorie' (de afstand die een planeet van een ster af mag staan om er überhaupt leven te kunnen laten ontstaan, red.) veel te simpel is. 'We weten nu dat veel micro-organismen - misschien zelfs wel de helft van alle levenden wezens op aarde - diep in de rotsachtige korst van de planeet leven, dus niet aan de oppervlakte', aldus McMahon.
Planeten worden verwarmd door hun zonnen, maar de warmte komt ook vanuit het binnenste van de planeten. De temperatuur van de korst neemt toe met de diepte, waardoor planeten die te koud zijn voor vloeibaar oppervlaktewater, ondergronds wel warm genoeg kunnen zijn voor vloeibaar water om leven mogelijk te maken.
Met het nieuwe computermodel kan het ondergrondse water worden berekend en daarmee de mogelijkheid van leven. 'Ons model toont aan dat bewoonbare planeten veel meer verspreid kunnen zijn dan eerder werd gedacht', zegt McMahon.
Bron
Geen opmerkingen:
Een reactie posten