Bijna een kwarteeuw droeg Ina Post (56) het stempel moordenares, was ze de vrouw die een 89-jarige weduwe doodde. Even zo lang streed ze om haar onschuld te bewijzen. Met succes, uiteindelijk. In het najaar van 2010 kreeg ze haar eerherstel.
De voormalige bejaardenverzorgster uit Leidschendam werd in 1986 veroordeeld voor de moord op de 89-jarige weduwe Kolstee. Ze zou kascheques van de oude vrouw hebben gestolen. Na haar arrestatie bekende ze, maar trok de bekentenis daarna in. Ze zou onder druk van rechercheurs hebben gezegd wat die wilden horen. De rechters geloofden haar niet. Ina Post moest 6 jaar de cel in wegens doodslag.
Jarenlang bevocht ze haar onschuld, aangemoedigd door haar tante en advocaat Geert-Jan Knoops. De vijfde poging om de zaak weer voor de rechter te brengen, slaagde. Eindelijk zou de rechter opnieuw beoordelen of zij inderdaad onschuldig was. Het vonnis werd geveld op 6 oktober 2010.
Magische woorden
En inderdaad, de rechter spreekt de voor haar magische woorden uit: 'U bent vrijgesproken'. Een unicum in de Nederlandse rechtspraak: nooit eerder is een veroordeelde na 24 jaar vrijgesproken. 'Mijn leven kon weer beginnen. Dacht ik,' vertelt zij aan het AD.
'Maar ik kom het huis niet uit. Als ik boodschappen ga doen, vrees ik dat alles weg is als ik terugkom. Dat ze me weer alles hebben afgenomen. Dat de honden weg zijn, mijn huis leeg is. Ik weet dat het niet reëel is, maar die angst, dat wantrouwen is bij mijn karakter gaan horen.'
8 september 1986
Om het verhaal van Ina Post goed te begrijpen, moeten we terug naar 8 september 1986, de dag waarop een politieteam en de hondenbrigade haar huis binnendrongen, de dag waarop haar hel begon.
'Het was een maandagochtend toen ik uit het leven werd gerukt. Een onvriendelijke hand schudde me wakker. Meekomen, zeiden ze. Vanaf dat moment werd ik beschuldigd van de moord op Kolstee.
Nooit had ik het vermoeden dat de politie mij zou aanwijzen.
Even heb ik gedacht dat het goed zou komen. Dat de politie ook zou inzien dat ik hier niets mee te maken had. Maar ik bekende uiteindelijk. Ik brak toen de verhoorders over mijn vader begonnen, die na een ziekbed was overleden. 'Beken nou maar, dan mag je je man zien,' zeiden ze steeds. Ik wilde die beschuldigingen niet meer horen, geen vragen meer. Ik was in paniek, wilde er vanaf zijn.
'Ik was 30 jaar toen ik werd opgepakt. Ik was getrouwd. Mijn man en ik wilden kinderen. Tijdens mijn detentie besloot ik te scheiden. Als je vastzit, ontneem je ook je partner zijn leven. Hoe konden we hier ooit weer een goed huwelijk van maken, dacht ik.
In 1990, na 4 jaar cel, werd Ina Post vrijgelaten. 'Waar moest ik heen? Ik wilde nooit meer in Leidschendam wonen. Ik liep de gevangenispoort uit met een paar tasjes rommel en vertrok naar het zuiden. Daar ging ik op kamers.
Pitbull
Aangemoedigd door haar tante besluit ze alles te doen om haar onschuld te bewijzen. Deze tante Marie schrijft brieven, tot aan het Europese Hof toe. Overal worden ze afgescheept. Terwijl Post het er meerdere keren bij wil laten zitten, bijt tante Marie zich erin vast. ,,Als een pitbull,'' zegt Post lachend.
Uiteindelijk vinden ze medestanders in oud-rechercheur Dick Gosewehr en advocaat Geert-Jan Knoops. Het politiedossier rammelt volgens hen aan alle kanten. Getuigen die zijn weggelaten, verkeerd zijn geciteerd in verklaringen. Er duiken zelfs schokkende foto's op van politiemannen die het moordonderzoek deden. Een rechercheur blijkt op de plaats delict te hebben geposeerd in de badjas van de dode weduwe.
'Wat ook altijd de grote vraag zal blijven: wie heeft wel de moord gepleegd? Hoe kun je leven met het feit dat iemand anders voor jouw daden onschuldig heeft vastgezeten? De echte dader pakken, die met hard bewijs wordt veroordeeld, dat zou mijn ultieme vrijspraak zijn.'
Bron
Geen opmerkingen:
Een reactie posten