'Ik haat hem': In Lviv vegen ze hun billen af met Poetin

Toiletpapier en chocoladepoppetjes van gehate president

© AFP.


Ze vegen hun billen af met Poetin, laten Russische waren verdrogen in het supermarktschap en schenken hun zuurverdiende hryvna's aan het Oekraïense leger. Oekraïners in het westen zien niets in het vredesplan voor het oosten van hun land. 'De tijd voor gesprekken is voorbij. We moeten vechten.'


'Ik haat Poetin.' Sofiya Madych (28), een bescheiden glimlachende vrouw met parels in de oren en roze gelakte nagels, spreekt het onomwonden uit op het centrale plein van de West-Oekraïense stad Lviv. 'Onze jongens sterven in het oosten voor zijn achterlijke ambities. Maar wij zijn sterker," houdt ze vol, vermoedelijk tegen beter weten in. 'Wij staan als één man achter ons leger. Ik heb zelf ook geld gegeven, een tent en voedsel.'

In de legergroene tent achter Sofiya verzamelen vrijwilligers goederen voor het armlastige leger. Er komt veel kleding binnen, soms kogelvrije vesten. De plastic box met bankbiljetten voor de ingang raakt elk uur voller. Het gaat hard nu het plein vol staat met stadsgenoten die de US Army Band willen zien. Omdat het Amerikaanse leger 60 kilometer verderop heeft geoefend met Oekraiense soldaten en troepen uit diverse NAVO-landen, zingen leden van het militaire muziekkorps in Lviv Amerikaanse popliedjes.

Sneuvelen
Vanuit de menigte beent een gedrongen zestiger boos op vrijwilligster Sofiia Golubka (23) af. 'Jullie moeten hier een eind aan maken,' roept de man haar toe. 'Onze mannen sneuvelen nog steeds en zij staan vrolijk te zingen.'

Maria Remychuk, die net een plastic tasje met een spijkerbroek en een trainingsjack heeft ingeleverd, krijgt er ook een ongemakkelijk gevoel van. Ze hoopte dat Amerika zou komen helpen om de Russen en hun stromannen in het oosten te verjagen, maar de enige Amerikanen die ze tot nu toe heeft gezien zingen Happy van Pharell Williams. 'Oekraïne kan zich hier niet alleen uit redden,' denkt de gepensioneerde dame. 'De tijd voor vreedzame onderhandelingen en gesprekken is voorbij. Het is beter om te vechten en Poetin uit te schakelen. Hij is gek geworden.'

Maar de Oekraïense president Porosjenko heeft andere plannen. 'We kunnen de oorlog niet winnen met militaire middelen,' meent hij. 'Rusland zal dat niet toestaan.' Porosjenko sprak daarom met de separatisten af dat beide partijen de wapens neerleggen en loodste achter gesloten deuren een wet door het parlement die hen tijdelijk zelfbestuur schenkt, in de hoop dat ze daarmee genoegen nemen. Porosjenko 'capituleert', wordt hem door politici en analisten verweten. Want Poetin heeft op deze manier wat hij wil. De separatisten blijven aan de macht en kunnen door Moskou naar believen worden gebruikt om Oekraïne onder druk te zetten.

Toiletpapier
Een vinger in de pap voor Russen, daar walgen ze van hier in Lviv. De stemming is uitgesproken anti-Russisch. Op het marktplein is toiletpapier te koop met een afbeelding van Poetin. De chocolaterie aan het plein verkoopt Poetinnetjes van chocola, om symbolisch de kop eraf te bijten. Supermarkten moeten van de gemeente Russische producten met wit-blauw-rode vlaggetjes markeren, zodat klanten weten welke kauwgum ze maar beter in het schap kunnen laten liggen.

Oekraïense soldaten krijgen ondertussen juist steun van alle kanten - staakt-het-vuren of niet. Sofiia Golubka en haar medevrijwilligers kunnen wekelijks een auto vol hulpgoederen richting Donetsk sturen. Om duidelijk te maken waar Sofiya Madych voor staat, draagt ze een bloesje met traditioneel Oekraïense borduursels, versierd met een lintje met de sterren van de Europese Unie.

Van de patronen zijn prints gemaakt die van bussen en trams nationalistische reclamezuilen maken. 'Donetsk en Loehansk moeten Oekraïens blijven. En de Krim zal altijd Oekraïens zijn,' zo verwoordt Madych de gevoelens van patriottistisch Lviv.




Bron